Elk kind is uniek. 
Elk kind reageert anders in situaties. 

De manier van reageren zegt iets over de behoeften die het kind heeft. 
Onder elke manier van reageren zit een gevoel. 
Achter elk gevoel zit een behoefte. Als we de behoefte tegenmoet komen ipv aandacht geven aan het gedrag/ manier van reageren, dan kom je bij de oorzaak.

 
Ik ben absoluut voorstander van het aanpakken van de oorzaak ipv de symptomen. 
Als je alleen maar kijkt naar het gedrag, de manier van reageren ben je bezig met symptoombestrijding. Dit kan zeker werken. Voor een tijdje. Over een tijdje komt vanzelf het zelfde, of ander gedrag terug. Vaak zie je dan dat de oorzaak wel hetzelfde is. Pakken we de oorzaak aan, dan kan dit ook niet meer zorgen voor bepaalde symptomen. 
Symptomen wegnemen lost niks op. 

Waarom kies je o.a. voor kindercoaching? 

*Als er terugkerende vraagstukken zijn in jullie opvoeding, waar jullie niet uit lijken te komen. 
*Als je je als ouder zorgen maakt om je kind. 
*Als je kind tegen problemen aanloopt die het niet opgelost krijgt. 
*Als je kind thuis ander gedrag vertoont dan op andere plekken. 
*Als je kind plotselinge stemmingswisselingen heeft. 
*Als je kind slecht slaapt, slecht eet. 
*Als je kind niet naar school wil. 
*Als je kind sociaal-emotionele problemen heeft. 
* Als je kind last heeft van angsten (ook faalangst). 
*Als je kind gevoelig reageert op prikkels. (prikkels zoals naadjes en etiketjes in kleding, maar ook op licht, geluid, drukte e.d.) 
* Als je kind moeite heeft met ontspannen. 
*Als je tips en/of advies zoekt over jullie opvoeding en de aansluiting bij je kind. 
*Als je tips en/of advies zoekt over de omgang met je kind. 
*Als er veranderingen in het leven van je kind hebben plaatsgevonden waar het moeite mee heeft. (Scheiding, overlijden, verhuizing, ziekte)
*Als je kind vaak boos of verdrietig is. 
*Als je kind moeite heeft met het uiten van zijn/haar emoties.